وطن

ﺩﮔﺮﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯﻭﻃﻦ ﺑﺠﺰﺻﺪﺍﯼ ﻧﺎﻟﻪ ﺍﺵ

ﺍﺯ ﺍﻥ ﺩﯾﺎﺭﭘﺮﮔﻬﺮ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺟﺰ ﻧﺨﺎﻟﻪ ﺍﺵ

ﺣﺮﺍﻣﯿﺎﻥ ﺗﮑﯿﻪ ﺯﺩﻩ ﺑﻪ ﮐﺮﺳﯽ ﺭﯾﺎﺳﺘﺶ

ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﺯﺩ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺯﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺣﺮﺍﺳﺘﺶ

ﻏﺒﺎﺭ ﻏﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﻬﺮﻩ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺎ

ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﻫﺮﺍﺱ ﻭﺑﯿﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺩﺭ ﮐﻼﻡ ﻣﺎ

ﺑﻪ ﺗﯿﻎ ﺗﯿﺰ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﻫﺮ ﺳﺆﺍﻝ ﺗﻮ

ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﮑﻮﻩ ﻭﺍﮐﻨﯽ ﻣﺴﺎﻭﯼ ﺯﻭﺍﻝ ﺗﻮ

ﺑﺠﺮﻡ ﻋﺸﻖ ﻭﺍﺑﺘﺴﺎﻡ ﺟﺰﺍﯼ ﻣﺮﮒ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ

ﺑﻬﺎﺭﻭﻋﻄﺮ ﺭﺍﺯﻗﯽ ﺑﺮﺩﻩ ﺗﮕﺮﮒ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ

ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺴﺘﻦ ﺩﻫﺎﻥ ﺻﺪﺍ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ

ﮔﻼﯾﻪ ﺭﺍ ﺣﺼﺎﺭ ﺩﺭ ﺣﺮﯾﻢ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ

ﺑﺪﺳﺘﺸﺎﻥ ﭼﻤﺎﻕ ﺩﯾﻦ ﺣﻀﻮﺭﺷﺎﻥ ﺑﻨﺎﻡ ﺩﯾﻦ

ﺑﻪ ﻗﯿﻤﺖ ﺩﻭﺍﻣﺸﺎﻥ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺩﯾﻦ

ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺩﯾﻦ