خندیدن عار است

دیریست که ازهیچ خبری شاد نگردم

از رابطه های گذری شاد نگردم

عمریست که هرروز من آکنده ی درد است

تقدیر چو خصمی است که بامن به نبرد است

ازجور عزیزان به دلم زخم هزار است

دنیای من از غصه و غم تیره و تار است

دیگر نتوان یافت یکی یار وفادار

پیدا نشود در همه دنیا گل بی خار

یک همسفر بی غل و غش دور و برم نیست

بسیاردراین خاک کهن اهل کرم نیست

هرسو نگری آتش جنگ است و عداوت

دنیا شده آکنده ز کشتار و قساوت

آنان که فقیرند در این فقر بمیرند

محروم ز لبخند در این عمر قصیرند

با دیدن تبعیض عیان خنده چه کار است

جایی که در آن ظلم شود خندیدن عار است