غم بی پایان .داستان تباهی
این شعر را تقدیم میکنم به همه ی کسانی که عذاب اعتیاد را چشیده اند .این شعر حرف دل همه ی قربانیان تجارت مواد مخدر است
ﺳﺮﯼ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺳﺎﻣﺎﻧﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﻏﻤﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ندارد
ﺩﻟﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﯿﻘﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺩﺍئم ﻏﺼﻪ ﺩﺭﺩﻝ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ
ﺯﺍﻓﮑﺎﺭﻡ ﺭﻣﻖ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺪﺍﺭﻡ
ﻫﻮﺍﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺭ ﺳﺮ ﻧﺪﺍﺭﻡ
ﻫﻤﻪ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻣﻦ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ
ﭼﺮﺍ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﻭ ﺑﺨﺘﻢ ﺍﯾﻨﭽﻨﯿﻦ ﺍﺳﺖ
ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺭﻭﺯ ﻭﺷﺐ آزﺍﺭ ﺩﺍﺩﻡ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺯﺍﺭ ﺧﻮﺩﺍﺯﭘﺎ ﻓﺘﺎﺩﻡ
ﻣﺮﺍ ﺑﺨﺘﻢ ﺩﻣﯽ ﺭﺍﺿﯽ ﻧﺴﺎﺯﺩ
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻏﻢ ﺑﻪ ﺍﻓﮑﺎﺭﻡ ﺑﺘﺎﺯﺩ
ﻣﺮﺍﺑﺮ ﻣﺎﻝ ﺩﻧﯿﺎ ﮔﺮﻧﯿﺎﺯ ﺍﺳﺖ
ﺍﮔﺮﭼﻪ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﭼﺎﺭﻩ ﺳﺎﺯ ﺍﺳﺖ
ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﺯﺍﺭ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ
ﺩﻟﯿﻞ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺯﺍﺭ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ
ﻣﺮﺍ ﺳﺮﻣﻨﺸﺄ ﺩﺭﺩﻡ ﺩﺭﻭﻥ ﺍﺳﺖ
ﮐﺰﺍﻥ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺣﺎﻟﻢ ﻭﺍﮊﮔﻮﻥ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﻫﻢ ﺩﺭﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﺭﺩ ﺍﺳﺖ
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﯾﮏ ﻧﺒﺮﺩ ﺍﺳﺖ
ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺭﻭﺯﺑﯽ ﺟﻨﮕﯽ ﺩﺭﻭﻧﻢ
ﮐﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭﺵ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺗﺎ ﺟﻨﻮﻧﻢ
ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﯽ ﺍﻣﺎﻥ آﺯﺭﺩﻩ ﺍﻡ ﺧﻮﯾﺶ
ﻋﺰﯾﺰﺍﻥ ﺭﺍ ﺯﺧﻮﺩآﺯﺭﺩﻩ ﺍﻡ ﺑﯿﺶ
ﭼﻮ ﻣﯿﺪﯾﺪﻧﺪ ﯾﺄﺱ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺯﺍﺭﻡ
ﭼﻮ ﻣﯿﺪﯾﺪﻧﺪ ﺩﺍئم ﺩﺭﺩ ﺩﺍﺭﻡ
ﮐﻨﺎﺭ ﭼﺸﻤﺸﺎﻥ ﻣﻦ ﻣﯿﺸﺪﻡ ﺍﺏ
ﺩﮔﺮﺑﻮﺩﻡ ﻋﺬﺍﺏ ﺟﻤﻊ ﺍﺣﺒﺎﺏ
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭﭘﯽ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩﻡ
ﺩﮔﺮﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺎﻥ ﺧﺎﺭ ﺑﻮﺩﻡ
ﻣﻘﺼﺮ ﻫﺮﮐﺴﯽ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﻮﺩ
ﺗﻤﺎﻡ ﭘﻮﻝ ﻣﻦ ﺷﺪ ﺩﺭ ﻫﻮﺍ ﺩﻭﺩ
ﺩﻫﺎﻧﻢ ﻗﺒﻞ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﺸﺪ
ﺑﻪ ﻧﮑﺒﺖ ﺭﻭﺯ ﻣﻦ ﺍﻏﺎﺯ ﻣﯿﺸﺪ
ﺩﮔﺮﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﻮﺩﻡ
ﭼﻮ ﺩﺭﺩﯼ ﺑﻮﺩ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﻡ
ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﯾﻨﭽﻨﯿﻦ ﮐﺮﺩﻡ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ
ﺩﮔﺮﺑﻮﺩﻡ ﺑﺴﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﯿﺰﺍﺭ
ﺗﻘﻼﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﻧﻤﻮﺩﻡ
ﻭﻟﯽ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻟﻐﺰﺵ ﻣﯿﻨﻤﻮﺩﻡ
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻡ ﺗﯿﺮﻩ ﻣﯿﺸﺪ
ﺑﻪ ﺍﻓﮑﺎﺭﻡ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﭼﯿﺮﻩ ﻣﯿﺸﺪ
ﭼﻮ ﺟﺎﻥ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﻣﻦ ﺩﺧﺘﺮﻡ ﺭﺍ
ﭼﻮ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﻋﺎﺷﻖ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺭﺍ
ﻭﻟﯽ ﻭﻗﺖ ﺧﻤﺎﺭﯼ ﮐﻮﺭ ﺑﻮﺩﻡ
ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﮔﺮ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩﻡ
ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻫﻢ ﮔﺮ ﺑﺒﺎﺭﯾﺪ
ﻧﻤﯿﮑﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﻫﯿﭻ ﺗﺮﺩﯾﺪ
ﺍﺯﺍﯾﻦ ﺑﺪﺗﺮ ﭼﻪ ﺩﺭﺩﯼ ﻣﯿﺘﻮﺍﻥ ﯾﺎﻓﺖ
ﮐﻪ ﺑﻨﻤﺎﯾﯽ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺩﺭﺩ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ
ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﯼ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺑﯿﻘﻮﻟﻪ ﺍﯼ ﭘﺎ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﯼ
ﮔﻬﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺘﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﯽ
ﭼﻮﯾﮏ ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ﺑﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭘﺴﺘﯽ
ﮐﻨﻮﻥ ﻭﺍﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﯾﺸﻢ
ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺧﻮﯾﺸﻢ
ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ ﺣﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﺷﻔﺘﻪ ﺍﻓﮑﺎﺭ
ﭼﻮﺧﻮﺩ ﺍﺷﻔﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺩﻟﺪﺍﺭ
ﺣﺮﯾﺺ ﺑﺎﻭﺭﯼ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﮔﻢ ﮔﺸﺖ
ﺑﯿﺎﺩﻡ ﺣﺴﺮﺕ ﻋﻤﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﮕﺬﺷﺖ
ﺧﺮﺍﺑﯿﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺟﺎﯼ ﺟﺒﺮﺍﻥ
ﮐﺠﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺗﻮﺍﻧﻢ ﮐﺮﺩ ﻋﻤﺮﺍﻥ
ﭼﻮ ﻇﺮﻓﯽ ﻣﻦ ﺷﮑﺴﺘﻢ ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ
ﭼﻮ ﺷﻤﻌﯽ ﺍﺏ ﮔﺸﺘﻢ ﭼﮑﻪ ﭼﮑﻪ
ﺩﺭﻭﻧﻢ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺩ ﺑﺎﻗﯿﺴﺖ
ﮐﻪ ﺩﺍﯾﻢ ﺑﺮﺳﺮﻡ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﭼﻤﺎﻗﯿﺴﺖ
ﮐﺠﺎ ﯾﺎﺑﻢ ﺯﻧﻮ ﺍﺭﺍﻣﺸﻢ ﺭﺍ
ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻧﻢ آتشم ﺭﺍ
ﺩﻟﻢ ﻣﯿﺴﻮﺯﺩ ﻭ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻡ ﻧﯿﺰ
ﺗﻤﺎﻡ ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﺯﺩﺭﺩ ﻟﺒﺮﯾﺰ
ﻧﮕﺎﻩ ﺳﺮﺩ ﻭﺑﯽ ﺭﻭﺡ ﻋﺰﯾﺰﺍﻥ
ﻣﺮﺍﮐﺮﺩﻩ ﺯﻫﺮﺟﻤﻌﯽ ﮔﺮﯾﺰﺍﻥ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺗﻮ ﺩﺭﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﻭﺍ ﮐﻦ
ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺣﺎﺟﺘﯽ ﺟﺰﺍﯾﻦ ﺭﻭﺍ ﮐﻦ
ﺑﻤﻦ ﺍﺭﺍﻣﺸﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺍﻥ
ﺧﻼﺻﻢ ﮐﻦ ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﻗﯿﺪ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻥ
خداوندابمن صبری عطاکن
توافکار مرا دور از خطا کن
توانی ده مرا تاحد تغییر
که سازم جور دیگر بخت و تقدیر
