شرط نخستین

درمسلک ماشرط نخستین عشق است

انکه عاشق نبود ازمانیست

وانکه ازمانبود جاهل زیست

عشق درمسلک ماخواهش نفسانی نیست

عشق ما روحانی است

عشق ماردشدن ازمرحله ی انسانی است

چونکه هرعشق زمینی فانی است

عشق آیدبه زمین قربانی است

درمسلک ماشکسته نفسی رسم است

افتادگی وگشاده دستی رسم است

کم گفتن وبسیار شنیدن رسم است

بیگانه شدن زهرمنیت رسم است

ماخلق خدائیم وخداهم باماست

درشیوه ی ماروح خدائی پیداست

پیش ماآنکه فقیراست غنی است

آنکه دربندغرور است دنی است

پیش مامقصدومقصود خداست

راه ما از ره این خاک جداست

خدمت خلق گرفتار خوش است

زخم ازتیزی صدخار خوش است

بی امان بارش رگبار خوش است

مانه آنیم که پای ازره دلدار کشیم

بهرگل منت صدخار کشیم

عشق ماقصه ی آن کوهکن است

چشم بردست خدا دوختن است