بختک

ای دل غمگین توراغصه کفایت کند

همدم غم میشوی هر که جفایت کند

ازتو ونیرنگ تو خسته و آزرده ام

ازتو شکایت بسی پیش خدا برده ام

جنس دلم شیشه بود چونکه شکستم شکست

در دل من بعداز آن غصه وغم خیمه بست

کاش مراخوف از روز قیامت نبود

کاش پس ازانتقام ترس ندامت بود

همچو اجل میشدم درپی تو سایه وار

تا بکنم روز تو تیره تر از شام تار

بختک تو میشدم تا که پریشان شوی

زجرکش انگونه کز کرده پشیمان شوی