گل سرخ اشک

روئیده یک گل سرخ انجاکه گریه کردی

بااشک خودتو آن روزدرخاک ریشه کردی

 

آن اشک یادگاردیدار اخرین بود

همیشه جاودان شداشکی که اتشین بود

 

چون اشک اخرینت همراه خون دل بود

شددر رخ گل سرخ خون دل تو مشهود

 

قلب توراشکستم بی انکه خودبدانم

دادی توخون دل رابا اشک خود نشانم

 

هرچندبازبانت چیزی بمن نگفتی

حرف توراشنیدم وقتی چوگل شکفتی

 

گل روچوچیدم ازخاک دستم به رنگ خون شد

خاک تمام اطراف یکباره  لاله گون شد