عدالت گمشده ی انسانها در طول تاریخ

بی شک نمیتوان جامعه ای رایافت که درآن جرم و فساد وجنایت و ظلم وتبعیض وجود نداشته باشد وانسانها همواره درطول تاریخ با این مشکلات وناهنجاریها دست به گریبان بوده اند.این درحالی است که تلاشهای بسیاری برای رسیدن به جامعه ای عاری از اینگونه ناهنجاریها و مشکلات صورت گرفته اما این تلاشها هیچگاه ثمربخش نبوده است.

اما دلیل ناکامی انسانها از رسیدن به چنین جامعه ای چیست؟

در واقع جرم و جنایت و ...مشکلات سطحی هستند وخود معلول علتی هستندو ریشه ی این مشکلات علت بوجود آمدن آنهاست و بی تردید تازمانی که علت اصلاح نشودمعلول نیز اصلاح نخواهد شد.

کثرت در مشکلات سطحی به وحدت درمشکل اصلی ختم میشودیعنی مشکلات اگرچه بسیارند اما هرچه به سمت ریشه میروندبیشتر متحد میشوند وریشه مشترکی می یابند.

وقتی ریشه ی اصلی مشکلات را قطع کنیم درواقع همه ی مشکلات راازبین برده ایم وبا پرداختن به ریشه ی اصلی مشکلات به مشکلات سطحی نیز پرداخته ایم .

بعنوان مثال قایقی راتصور کنید که ناگهان آب به درون آن نفوذ میکند .سرنشینان قایق سعی میکنند به هرطریق آب را از داخل قایق تخلیه کنند اما به تدریج قایق غرق میشود درحالیکه کاردرست این بودکه سوراخی راکه درقایق ایجاد شده بودرا ترمیم کرده و مسدود سازند .این مثال کسانی است که میخواهند مشکلات سطحی را بدون اصلاح ریشه ی مشکلات حل کنند .یکی از ریشه های اصلی مشکلات محرومیت است .انسان محروم انسانی است که نیازهای حقیقی اش تامین نشده است و عدالت در برابر محرومیت قرار دارد .

عدالت تامین همه ی نیازهای انسان است به نحوی که تامین هیچیک باتامین دیگری منافات نداشته باشد.

هرانسان حق دارد آنچه که میتواند بشود.هرفرد یاهرچه میتواند بشود میشود یا نمیشود.اگر بشود به عدالت دست یافته و اگر نشود محروم است .

اما عدالت نسبی وجود ندارد چراکه عدالت نسبی شکل دیگری از ظلم است . عدالت مطلق است و عدالت حقیقی عدالت مطلق جهانی است .یعنی ممکن نیست در یک کشور عدالت مطلق حاکم باشد و درحای دیگر انسانها در محرومیت باشندچراکه انسانها اگرچه با مرزبندیهایی که صورت گرفته ازیکدیگر جداشده اندو هرکشور حکومت جداگانه ای دارند اما تا زمانی که  کل انسانها حاکمیت واحدی نداشته باشندعدالت مطلق جهانی هم محقق نخواهد شد .

هرکس درجامعه برای خودجایی دارد که اندازه ی اوست و اندازه ی کس دیگری نیست .اگر هر کس درجای خودقرار گیرد جزئی ازعدالت مطلق راساخته است واگردرجای خود قرارنگیرد یک خلاء اجتماعی بوجود میآید که هیچ چیزدیگری نمیتواند آنرا پرکند بهمین دلیل است که گفته اند عدالت قرار دادن هرچیزی است درجای خودش. (العدل وضع الشئ فی موضعه) (العدل اعطاء کل ذی حق حقه) امام علی

 عدل  یعنی دادن حق هرصاحب حقی به خودش.

تمامی حرکتهای اجتماعی و جنبش های آزادیبخش و همه ی انقلابهای مردمی جهان درطول تاریخ تحت تاثیر نیاز به عدالت ودر راستای آن شکل گرفته است .حق هرفرد در ارتباط باحق افراد دیگر(تکلیف) را بوجود میآورد.عدالت برای هیچ فردی نمیتواندبا ظلم به دیگری بوجود آید.بهمین دلیل از بطن نیاز به عدالت نیاز به (حکومت) متولد میشود.چون وقتی نیازهای هر فرد بایدبه گونه ای تامین شودکه مانع تامین نیازهای فرد دیگر نشودنیازبه نیروئی است که به هردوطرف سلطه و اشراف داشته باشد تا ارتباط آنها راتنظیم کند واین نیرو حکومت است .

بدون یک حکومت که بتواند بین زیر مجموعه ها انسجام و پیوند ایجاد کند جامعه شکل نمیگیرد .

اگر هرکس درجای خود قرار بگیرد و هرکس آن بشود که میتواند حکومت بر دیگر انسانها نیز به انسان کامل میرسد و تازمانی که انسان کامل در رأس حکومت نباشد هیچگاه عدالت محقق نخواهد شد .جالا بنظر شماآیا زمانی میرسدکه  چنین انسانی که همیشه درمیان انسانها وجود دارد در راس حکومت بر دیگرانسانها قرار بگیرد ؟؟