علل وعوامل شکل گیری ۷آبان

درایران ازبدو ورود اسلام به کشورو با اختلاط وامتزاج دین با هویت فرهنگی وتاریخی، فرهنگ کشور باروح مذهبی توأم وهمراه بوده است .
متاسفانه درسالهای اخیرجماعتی معلوم الحال باجهت دهی گروههای مختلف ومخالف و بهره گیری ازنقاط ضعف مدیریت اجتماعی بویژه ناکامی جوانان دردستیابی به نیازهای مشروع خویش ،پروژه ای راتحت عنوان روز تولدکورش وگرامیداشت آن در آبانماه آغاز کردند .

ایرانی اصیل احمق نیست

ایرانی اصیل احمق نیست

چندسالی است که وقتی به روز ۷آبان نزدیک میشویم ،شاهد گسترش فعالیت تعداد زیادی از هموطنانی هستیم که در واقع بازیچه ی تبلیغات جریانات معاند شده اند .در این روزها باتاسف فراوان میتوان حقارت و بی فرهنگی و بیسوادی جماعت باستان پرست را در بالاترین سطح نظاره گر بود که عملکرد آنان تبعات زیان بار بسیاری نیز برای کشورعزیزمان از لحاظ امنیتی و منافع ملی و روابط سیاسی و اقتصادی و دیپلماتیک  با کشورهای منطقه خواهد داشت ضمن اینکه تا همین جانیزاین جریان  تاثیر سوء بسیاری داشته وادامه ی این مسیر کشورمان رابا خطرات بسیاری مواجه خواهد ساخت .بنده همواره در سروده ها و نوشته هایم تلاش میکنم به زبانی قابل فهم و عامه پسند سخن بگویم تا درک آنها برای همه آسان باشد .روی سخنم با عزیزانی است که گمان میکنند با این شیوه وطن پرستی خود رانشان داده اند و تصورشان این است که خدمتی به ایران میکنند .لطفا دقایقی را بدون هیچگونه پیش داوری و تعصب بیجا گوش فرا دهید و سعی کنید منطقی و منصفانه با مسائل روبرو شوید .در واقع علاقمندان به مقوله ی تاریخ را میتوان به دو گروه تقسیم بندی کرد

 

سجده برتابوت کورش

وﺍﯼﺑﺮﻣﺎﺳﺠﺪﻩ ﺑﺮﺗﺎﺑﻮﺕ ﮐﻮﺭﺵ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ

ﺑﻌﺪﺍﺯ ﺁﻧﻬﻢ ﺍﺩﻋﺎﯼ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ

ﺭﺍﻩ ﺣﻖ ﺩﯾﺪﯾﻢ ﻭﺩﺭ ﺑﯿﺮﺍﻩ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﯾﻢ

ﻗﺮﻧﻬﺎ ﺑﮕﺬﺷﺖ ﻭ ﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺟﺎﻫﻞ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﯾﻢ

ﺩﺭﺳﺨﻦ ﻣﺎ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺩﺭ ﻫﺮﭼﻪ ﻧﯿﮑﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﯾﻢ

ﻣﺎ ﮔﺮﻩ ﺍﺯﮐﺎﺭﻋﺎﻟﻢ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﮕﺸﻮﺩﻩ ﺍﯾﻢ

ﺍﺯ ﺍﺯﻝ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻫﻨﺮ ﺟﺰ ﻣﺎﮐﺴﯽ ﺑﻮﯾﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ

ﻫﯿﭽﮑﺲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎ ﺁﯾﯿﻦ ﻧﯿﮑﻮﯾﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ

ﺩﺭﻣﯿﺎﻥ ﻧﺴﻞ ﺁﺩﻡ ﻣﺎ ﻧﮋﺍﺩ ﺑﺮﺗﺮﯾﻢ

ﺩﺭ ﺿﺮﯾﺐ ﻫﻮﺵ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ , ﻣﺎﺯﻋﺎﻟﻢ ﺳﺮﺗﺮﯾﻢ

ﺩﯾﻦ ﻣﺎﻫﻢ ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎ ﺍﺟﺒﺎﺭ ﻭ ﺯﻭﺭ ﺗﺤﻤﯿﻞ ﺷﺪ

ﮔﺮﭼﻪ ﺁﻣﺪ ﺍﺯ ﺣﺠﺎﺯ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺎﺗﺤﻮﯾﻞ ﺷﺪ

ﻣﻬﺪ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻭ ﻫﻨﺮ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ

ﺍﯾﻦ ﺗﻤﺪﻥ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺲ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ

ﻣﺎ ﮐﺠﺎ ﻭ ﺗﺎﺯﯾﺎﻥ ﻭﺣﺸﯽ ﻭ ﺟﺎﻫﻞ ﮐﺠﺎ

ﻣﺎ ﮐﺠﺎ ﺳﻮﺳﻤﺎﺭﺧﻮﺭﺍﻥ ﺟﺎﻧﯽ ﻭ ﻗﺎﺗﻞ ﮐﺠﺎ

ﻣﻦ ﻧﺪﺍﻧﻢ ﺍﯾﻦ ﺣﻤﺎﻗﺖ ﺗﺎ ﮐﺠﺎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺎﺳﺖ

ﻫﺮﭼﻪ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﺍﺩﻋﺎ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺳﺪ ﺭﺍﻩ ﻣﺎﺳﺖ

ﺧﺎﮎ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﮔﻮﺍﻩ ﭘﻮﭼﯽ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻣﺎﺳﺖ

ﻫﺮﭼﻪ ﮔﻮﯾﯿﻢ ﺣﺮﻑ ﻣﻔﺖ ﻭ ﺟﻌﻞ ﻭ ﮐﺬﺏ ﺍﺩﻋﺎﺳﺖ

ﻣﻠﺘﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺿﯽ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺩﻋﺎ

ﻫﻤﭽﻮﺷﺎﻫﯽ ﮐﻮ ﺑﻮﺩ ﺩﺭﺧﻮﺍﺏ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮔﺪﺍ

ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺍﺭﯾﺎﯾﯽ ﺍﺯﺗﻤﺪﻥ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ

ﺍﯾﻦ ﺗﻤﺪﻥ ﺩﺭ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺟﻌﻠﯽ ﻭ ﭘﻮﺷﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ

ﺩﺳﺖ ﻧﺎﭘﺎﮎ ﯾﻬﻮﺩﯼ ﻓﺘﻨﻪ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ

ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺟﻌﻠﯽ ﺍﻋﻄﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ

ﺍﺯﺩﻝ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻣﺎ ﯾﮑﺒﺎﺭﻩ ﮐﻮﺭﺵ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪ

ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﺁﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪ

ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﻢ ﮐﻮﺭﺵ ﺟﻼﺩ ﺫﻭﺍﻟﻘﺮﻧﯿﻦ ﺷﺪ

ﻣﻮ ﺑﻪ ﻣﻮ ﺍﻣﺮ ﯾﻬﻮﺩ ﺍﺟﺮﺍ ﻭ ﻧﺼﺐ ﺍﻟﻌﯿﻦ ﺷﺪ

ﺷﺪ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﺗﺎ ﺧﻸﻫﺎ ﭘﺮ ﮐﻨﺪ

ﺗﺎ ﮐﻪ هرﭼﺮﻧﺪﺧﻮﺍﺭﯼ ﺳﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺁﺧﻮﺭ ﮐﻨﺪ

ﺍﺳﺐ ﭼﻮﺑﯿﻦ ﺗﻤﺪﻥ ﺩﺭﭘﺎﺳﺎﺭﮔﺎﺩ ﻧﻌﻞ ﺷﺪ

ﺍﺳﺘﺮﻭﻧﺎﺥ ﯾﻬﻮﺩﯼ ﻣﺠﺮﯼ ﺍﯾﻦ ﺟﻌﻞ ﺷﺪ

ﻫﯿﭽﮑﺲ ﻫﻢ ﻣﻌﺘﺮﺽ ﺑﺮﺍﯾﻦ ﺧﯿﺎﻧﺘﻬﺎ ﻧﺸﺪ

ﻣﻠﺘﺰﻡ ﮐﺲ ﺑﺮ ﺣﺮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻧﺘﻬﺎ ﻧﺸﺪ

ﭘﯿﮑﺮ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺭﺍﺑﺎﺟﻌﻞ ﺑﻨﯿﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ

ﺑﺮ ﻓﺮﯾﺐ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺳﻌﯽ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ

ﻫﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﯼ ﺟﺎﻫﻞ ﮐﻪ ﮐﻮﺭﺵ ﺭﺍﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﯿﮑﻨﯽ

ﻣﺰﺩﮎ ﻭ ﺯﺭﺗﺸﺖ ﻭ ﻣﺎﻧﯽ ﺭﺍﺳﺘﺎﯾﺶ ﻣﯿﮑﻨﯽ

ﺷﺄﻥ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺖ

ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻨﯽ ﺩﺭﻧﺪﻩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﯾﺶ ﻧﯿﺴﺖ

ﻫﺮﺩﻟﯽ ﮐﻮ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﯿﺸﻮﺩ

ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﭘﺎﺑﻨﺪ ﺁﯾﯿﻦ ﻃﺮﯾﻘﺖ ﻣﯿﺸﻮﺩ

ﻫﺮﮔﺰ ﺍﻭ ﺭﺍﺧﻮﻓﯽ ﺍﺯ ﮔﺮﺩﻭﻧﻪ ﺻﺪﺭﻧﮓ ﻧﯿﺴﺖ

ﺩﺭ ﺩﻟﺶ ﻫﺮﮔﺰﻣﯿﺎﻥ ﻧﻔﺲ ﻭ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﻧﯿﺴﺖ

ایرانیان وکینه ی آنان از اعراب

 نمک نشناسی وناسپاسی از مذموم ترین رذائل اخلاقی است .اگر یکنفر چنین باشد چندان عجیب نیست اما زمانی عجیب خواهد بود که این رذیله حالتی همگانی داشته باشد .متاسفانه این یکی از نکوهیده ترین صفات ما ایرانیان است .

کشور ایران درطول تاریخ همواره مورد توجه دیگر کشورها بوده و جنگ و تجاوز داستان همیشگی این سرزمین بوده است .پادشاهان ایران نیز اغلب  به دنبال کشور گشایی و استیلا بر منابع و خاک دیگر کشورها بوده اند . در تاریخ کشوری را نمیتوان یافت که بیش از ایران تمدنهای بشری را نابود کرده باشد بطوریکه تنها حکومت هخامنشیان توانستند پنج تمدن درخشان منطقه بین النهرین را برای همیشه نابود سازند بگونه ای که اثری از انها باقی نماند.به گواه تاریخ اگر نقش مخرب ایران در نابودی تمدنهای بشری نبود امروز دنیایی به مراتب زیباتر و بهتر داشتیم .

گرگ باران دیده

ﻣﻦ ﮔﺮﮒ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡ

ﺻﺪﺷﻮﮐﺮﺍﻥ ﻧﻮﺷﯿﺪﻩ ﺍﻡ

ﺷﻼﻕ ﻭ ﺧﻨﺠﺮﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻡ

ﺍﺯﻏﻢ ﺑﺴﯽ . ﺍﺯﺭﺩﻩ ﺍﻡ

ﻣﻦ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡ ﺳﺮﻣﺎ ﻭ ﺗﺐ

ﺑﺸﻨﯿﺪﻩ ﺍﻡ ﺩﺷﻨﺎﻡ ﻭ ﺳﺐ

ﺁﻭﺍﺭﻩ ﮔﺸﺘﻢ ﺩﺭ ﻭﻃﻦ

ﭘﺎﮔﯿﺮ ﮔﺸﺘﻢ ﺩﺭ ﻟﺠﻦ

ﺧﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮﯾﻢ ﺯﺩﻧﺪ

ﺗﺎﺯﺍﻧﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﯾﻢ ﺯﺩﻧﺪ

ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻡ ﺑﺎ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ

ﮐﺲ ﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻧﺎﮐﺴﯽ

ﻫﻤﺨﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﮐﺎﻓﺮ ﺷﺪﻡ

ﺑﯽ ﺩﯾﻦ ﻭ ﺑﯽ ﺑﺎﻭﺭ ﺷﺪﻡ

ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﺑﯽ ﻧﺎﻥ ﺷﺐ

ﻣﻦ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡ ﺯﺟﺮ ﻭ ﺗﻌﺐ

ﻣﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﺗﺎ ﭘﺎﯼ ﺟﺎﻥ

ﺁﮔﺎﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﮑﺮ ﺯﻣﺎﻥ

ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻟﺒﻬﺎﯾﻢ ﺭﺳﯿﺪ

ﺍﻣﺎ ﻧﮕﺸﺘﻢ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪ

ﺍﻣﺎ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﺍﻧﺘﺤﺎﺭ

ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻌﺎﺭﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ

ﺍﺧﺮ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻣﺰﺩ ﺧﻮﯾﺶ

ﺯﺍﻧﭽﻪ ﻣﻘﺪﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﯿﺶ

ﺑﮕﺬﺷﺘﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺷﺎﻡ ﺗﺎﺭ

ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﺑﺎ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ

ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﺑﺎ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ

قصه ی تاریخ

ﮐﺎﺵ ﺑﺠﺎﯼ ﺷﻌﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺷﻌﻮﺭ

ﮐﺎﺵ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﯿﺸﺪﯾﻢ ﺯﯾﻨﻬﻤﻪ ﺑﺎﺯﯾﭽﻪ ﺩﻭﺭ

ﮐﺎﺵ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﻤﺎﻥ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﻧﺒﻮﺩ

ﮐﺎﺵ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﯾﺨﻤﺎﻥ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﺭﻫﺰﻥ ﻧﺒﻮﺩ

ﺭﺧﻨﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﯾﺨﻤﺎﻥ ﺑﺎﭼﻪ ﻫﻨﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ

ﻣﺪﺧﻞ ﺗﺎﺭﯾﺨﻤﺎﻥ ﻣﻨﺒﻊ ﺷﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ

ﺟﻤﻊ ﺑﻈﺎﻫﺮﺧﻮﺩﯼ ﺑﺎﻧﯽ ﻧﮑﺒﺖ ﺷﺪﻧﺪ

ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺟﺎﻋﻼﻥ ﺍﻫﻞ ﮐﺘﺎﺑﺖ ﺷﺪﻧﺪ

ﻗﺼﻪ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺭﺍﺩﺳﺖ ﯾﻬﻮﺩﯼ ﻧﻮﺷﺖ

ﮐﺮﺩ ﺑﻨﺎ ﺑﺎﺩﺭﻭﻍ ﮐﺞ ﻫﻤﻪ ﺑﻨﻬﺎﺩ ﺧﺸﺖ

ﺟﻌﻞ ﺍﺣﺎﺩﯾﺚ ﻭ ﻧﻘﻞ ﺭﻭﻧﻖ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﮔﺮﻓﺖ

ﺟﻠﻮﻩ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺷﺮﻉ ﺷﮑﻞ ﺩﮔﺮ ﮔﻮﻥ ﮔﺮﻓﺖ

ﻗﺼﻪ ﺗﺎﺭﯾﺨﻤﺎﻥ ﺁﺗﺶ ﯾﮏ ﻓﺘﻨﻪ ﺑﻮﺩ

ﺑﺴﺘﺮ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻣﺎ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻭﺗﺸﻨﻪ ﺑﻮﺩ

ﮔﻔﺘﻨﺪﮐﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﺎﺣﺎﺻﻞ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺑﻮﺩ

ﺷﯿﻮﻩ ﺩﯾﻦ ﺁﻭﺭﺍﻥ ﮐﺸﺘﻦ ﻭ ﺯﻧﺠﯿﺮ ﺑﻮﺩ

ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺎﺭﯾﺨﻤﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻭﺗﺎﺑﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ

ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭﺩﯾﻦ ﺍﺗﺶ ﺳﻮﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ

ﮔﻔﺘﻨﺪﮐﻪ ﻣﺎ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﺯﺭﺗﺸﺖ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮﯼ

ﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﮋﺍﺩ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﺑﺮﻫﻤﮕﺎﻥ ﺑﺮﺗﺮﯼ

ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺎﻥ ﻣﺎ ﻣﻈﻬﺮ ﻋﺪﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ

ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﯽ ﺑﺨﻮﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﯿﺎﻟﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ

ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺗﺤﻔﻪ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ

ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﺎ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ

ﻫﺮﭼﻪ ﺯﺧﻮﺑﯽ ﺑﺠﺎﺳﺖ ﺧﺎﻟﻘﺶ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺍﺳﺖ

ﻣﯿﺮﺍﺙ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﯿﺮ ﻭ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﺍﺳﺖ

ﻗﺼﻪ ﺗﺎﺭﯾﺨﻤﺎﻥ ﺳﺨﺖ ﺑﻪ ﺑﯿﺮﺍﻩ ﺭﻓﺖ

ﺗﺎﺭﻫﺪﺍﺯﭼﺎﻟﻪ ﺍﯼ ﯾﮑﺴﺮﻩ ﺩﺭﭼﺎﻩ ﺭﻓﺖ

ﺩﺭ ﺩﻝ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﮐﯿﻨﻪ ﻧﻬﺎﺩﯾﻨﻪ ﮔﺸﺖ

ﻧﺴﻞ ﺑﻪ ﻧﺴﻞ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﯾﺐ ﺳﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﻫﺮﺳﯿﻨﻪ ﮔﺸﺖ

ﮐﺲ ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻧﮕﻔﺖ ﻗﺼﺪ ﺷﻌﻮﺑﯿﻪ ﭼﯿﺴﺖ

ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺍﮔﻪ ﻧﮕﺸﺖ ﭘﺸﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﯿﻨﻪ ﮐﯿﺴﺖ

ﺍﻝ ﯾﻬﻮﺩ ﺍﺯ ﻋﺮﺏ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﮐﯿﻨﻪ ﺩﺍﺷﺖ

ﻧﻔﺮﺗﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﺮﺏ ﺭﯾﺸﻪ ﺩﯾﺮﯾﻨﻪ ﺩﺍﺷﺖ

ﮐﯿﻨﻪ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻋﺮﺏ ﺧﺪﻋﻪ ﻭ ﺗﺤﻤﯿﻠﯽ ﺍﺳﺖ

ﺍﻧﭽﻪ ﺑﻤﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﯽ ﺳﻨﺪ ﻭ ﺟﻌﻠﯽ ﺍﺳﺖ

ﮔﻨﺞ ﺩﺭﻭﻏﯿﻦ ﻣﺎﻫﯿﭻ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﻬﺎ

ﻗﺼﻪ ﺗﺎﺭﯾﺨﻤﺎﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﯽ ﺧﻄﺎ

ﺍﻧﮑﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺳﻤﺖ ﺩﺭﺑﺎﻍ ﺳﺒﺰ

ﻓﺘﻨﻪ ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻥ ﺳﻮﯼ ﻣﺮﺯ

ﺩﺷﻤﻦ ﻣﺎ ﺍﺟﻨﺒﯽ ﺍﺳﺖ ﻣﺎﻭﻋﺮﺏ ﯾﮑﺪﻟﯿﻢ

ﻧﻮﺑﺖ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯿﺴﺖ ﻭﺭﻧﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﻏﺎﻓﻠﯿﻢ

بی هویتی

بی هویت گشته ایم و راه خودگم کرده ایم 

ازبلندی رو به سوی پست و دون اورده ایم 

مامسلمانی ندانیم خود مسلمان خوانده ایم

برتن خودرخت ایمان باریا پوشانده ایم

مامسلمان دوغین بازبان نی با دلیم 

بی نصیب از بحر ایمان تشنه ای در ساحلیم

بامسلمانان دیگر دشمن دیرینه ایم

ازعرب جای تشکر شاکی وپر کینه ایم

گوئیا راضی نبودیم بنده ی یزدان شویم

ما زنسل کورشیم  پس ازچه با ایمان شویم 

افتخار مانه اسلام تاج وتخت  کورش است

خالق مانیست الله شعله های اتش است

ازسحرتا شب سراپابا معاصی بوده ایم 

دیده ودل را به زشتی بی امان الوده ایم 

چونکه اسلام دین مهروپاکی ومردانگیست

درتضادباظلم وجور و کار زشت وهرزگی

است

دین اسلام قید وبندی میزند برپای ما

خوف ازروز قیامت میشود مبنای ما 

ازخدا باید بترسیم گرپی منکر رویم

جای ماباشد جهنم گر سراغ شر رویم

پس چه بهتر پیروان دین اجدادی شویم 

فارغ ازهر قید و شر خواهان ازادی شویم

قرنها یکتاپرستی جهلمان را کم نکرد 

مکتب اسلام ما را عاقل و ادم  نکرد 

باچنین حقدوجهالت کی خدا رحمی کند

کیست انکه از خداوند ترسدوشرمی  کند

    

لجنزار کهن

 

 

در دل تاریخ ما گمگشته ایم 

 

به جهالت  کهن   برگشته ایم

 

ادعا داریم     نژاد    برتریم

 

مدعی هستیم زعالم   سرتریم

 

سنگ کورش رابه سینه میزنیم

 

 بر دل خود تار کینه  می تنیم

 

چشمها رابرحقایق بسته ایم

 

پای درس دشمنان بنشسته ایم

 

هرچه میگویند باور  میکنیم

 

هر کلاهی میدهند  سر میکنیم

 

مابزرگی  رابه پستی دیده ایم

 

چاره را  کورش پرستی  دیده ایم

 

در   لجنزار  کهن  سر   می کنیم 

 

خویش را وقت  لزوم  خر  میکنیم

 

حق چواید گوشمان  کر میشود

 

منطق  ما  بانگ  عر   عر  میشود

 

شیوه  توجیهمان  فحاشی است

 

رسم استدلالمان اوباشی است

 

انچه از کورش روایت  میکنند

 

یا که از زرتشت  حکایت   میکنند

 

جمله جعل است ودروغ است و

فریب

 

ادعاهایی پر    ایراد  و     عجیب

 

تا بگویند  ما  تمدن     داشتیم

 

پرچم  عدل  در جهان  افراشتیم

 

تا   بگویند   ما   نژاد برتریم 

 

 از  همه  داناتر    و     عاقلتریم

 

ما اگر عشقی به  ایران داشتیم

 

 کی در  آن بذر  نفاق   میکاشتیم

 

مامسلمانیم واین آئین  ماست

 

 عاشق ایران و اسلام دین ماست

 

چونکه بی اسلام  وطن  بی محتواست

 

 صحبت از ایران بی دین نارواست

 

                                            

 

 

 

                                                         

 

    

وطن

ﺩﮔﺮﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯﻭﻃﻦ ﺑﺠﺰﺻﺪﺍﯼ ﻧﺎﻟﻪ ﺍﺵ

ﺍﺯ ﺍﻥ ﺩﯾﺎﺭﭘﺮﮔﻬﺮ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺟﺰ ﻧﺨﺎﻟﻪ ﺍﺵ

ﺣﺮﺍﻣﯿﺎﻥ ﺗﮑﯿﻪ ﺯﺩﻩ ﺑﻪ ﮐﺮﺳﯽ ﺭﯾﺎﺳﺘﺶ

ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﺯﺩ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺯﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺣﺮﺍﺳﺘﺶ

ﻏﺒﺎﺭ ﻏﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﻬﺮﻩ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺎ

ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﻫﺮﺍﺱ ﻭﺑﯿﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺩﺭ ﮐﻼﻡ ﻣﺎ

ﺑﻪ ﺗﯿﻎ ﺗﯿﺰ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﻫﺮ ﺳﺆﺍﻝ ﺗﻮ

ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﮑﻮﻩ ﻭﺍﮐﻨﯽ ﻣﺴﺎﻭﯼ ﺯﻭﺍﻝ ﺗﻮ

ﺑﺠﺮﻡ ﻋﺸﻖ ﻭﺍﺑﺘﺴﺎﻡ ﺟﺰﺍﯼ ﻣﺮﮒ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ

ﺑﻬﺎﺭﻭﻋﻄﺮ ﺭﺍﺯﻗﯽ ﺑﺮﺩﻩ ﺗﮕﺮﮒ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ

ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺴﺘﻦ ﺩﻫﺎﻥ ﺻﺪﺍ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ

ﮔﻼﯾﻪ ﺭﺍ ﺣﺼﺎﺭ ﺩﺭ ﺣﺮﯾﻢ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ

ﺑﺪﺳﺘﺸﺎﻥ ﭼﻤﺎﻕ ﺩﯾﻦ ﺣﻀﻮﺭﺷﺎﻥ ﺑﻨﺎﻡ ﺩﯾﻦ

ﺑﻪ ﻗﯿﻤﺖ ﺩﻭﺍﻣﺸﺎﻥ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺩﯾﻦ

ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺩﯾﻦ

همسفر دل زده ام

ﻫﻤﺴﻔﺮ ﺩﻟﺰﺩﻩ ﺍﻡ ﺗﺎﺏ ﺗﻮﺑﯽ ﺗﺎﺏ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ

ﺍﻧﭽﻪ ﺗﻮﮔﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺩﺭﻫﻤﻪ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ

ﻗﯿﻤﺖ ﻣﺎ ﺩﺭﺩﻝ ﻣﺎﺳﺖ ﮔﺮﻏﻢ ﺧﻮﺩ ﭼﺎﺭﻩ ﮐﻨﯿﻢ

ﯾﮑﺪﻝ ﻭﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺷﻮﯾﻢ ﭘﺮﺩﻩ ﺷﺐ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﻨﯿﻢ

ﻣﯿﺸﻮﺩﺍﺯ ﻏﺼﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﺩﻝ ﺍﮔﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺷﻮﺩ

ﺑﺎﮔﺮﻩ ﻣﺤﮑﻢ ﺩﺳﺖ ﺭﯾﺸﻪ ﻏﻢ ﮐﻨﺪﻩ ﺷﻮﺩ

ﻏﻢ ﭼﻮ ﺭﻭﺩ ﮔﻞ ﺑﺪﻣﺪ ﺑﺮﺳﺮﻫﺮﺧﺎﻧﻪ ﺳﺮﺩ

ﻣﯿﻞ ﺭﻫﺎﯾﯽ ﭼﻮ ﺑﻮﺩ ﺗﻮﺑﻪ ﺷﻮﺩ ﭼﺎﺭﻩ ﺩﺭﺩ

ﻣﺎﺑﻨﺸﺴﺘﻪ ﮐﻪ ﺭﺳﺪ ﻣﺮﺩ ﺩﻟﯿﺮﯼ ﺯﻏﯿﺎﺏ

ﺍﯼ ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﯽ ﺗﻮ ﺑﯿﺎﺭ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺤﺴﺎﺏ

ﺟﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺑﺪﯼ ﺍﺳﺖ ﺗﺮﺱ ﺯﺟﺎﻥ ﻣﺎﻧﻊ ﺗﻮﺳﺖ

ﻏﻮﻝ ﺷﮑﻢ ﺭﺍ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﻧﺎﻥ ﻣﺎﻧﻊ ﺗﻮﺳﺖ

ﻇﻠﻢ ﻭﺳﺘﻢ ﺭﯾﺸﻪ ﮐﻦ ﺍﺳﺖ ﮔﺮﻣﻨﻮ ﺗﻮ ﻣﺎ ﺑﺸﻮﯾﻢ

ﻗﻄﺮﻩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﺛﺮﯼ ﻏﺮﺵ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﺸﻮﯾﻢ

ﻫﻤﺴﻔﺮ ﺩﻝ ﺯﺩﻩ ﺍﻡ ﺗﺎﺏ ﺗﻮﺑﯽ ﺗﺎﺏ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ

ﺍﻧﭽﻪ ﺗﻮ ﮔﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺩﺭﻫﻤﻪ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ