جدایی

مادراین دنیای بد افتاده را ول کرده ایم

باجدائی زندگی را سخت ومشکل کرده ایم

ماهمه دنبال دنیا بی توقف میدویم

وانکه افتد ازکنارش بی نگاهی میرویم 

گاه میافتد برادر گاه میافتد رفیق

ما ولی تنها بفکر پیش افتادن درطریق

گرکه میشدهرکه افتدباشدش یک دستگیر

هردو آخر میرسیدند تابه مقصدگرچه دیر

گرچنین میکرد آدم کس دگر مشکل نداشت

هیچکس از کار دنیا وحشتی در دل نداشت 

چندازما ای عزیزان رنج یاران دیده ایم

شب ولی آرام و راحت بی خیال خوابیده ایم

چند ازما وقت رفتن فکر جزخود بوده ایم 

یاگره از کار مردم بی طلب بگشوده ایم

کاشکی افتادگان را  دیگران یاری دهند

دردمند و بینوا را کاش  دلداری دهند

مرد

مرد را گریه زغمها عیب نیست

مرد را زندان و دعوا عیب نیست

مرد گردد گاه بی چیز و فقیر 

هیچگاه اما نمیگردد حقیر

مرد شاید قرض گیرد از کسی

هیچگاه اما نباشد ناکسی 

سرکند او گاه در کوخ و کپر

نیست اما در پی مال دگر

مرد بدذات و خیانتکار نیست

شکل ظاهر ارزش و معیارنیست

مرد داند حرمت نان و نمک

مرد نیست آنکه کند خوذ رابزک 

حق خوری و ظلم رسم مردنیست

هیچ مردی بی غم و بی درد نیست

مردرابانان بریدن کار نیست

شیوه اش رنجاندن و آزار نیست

مرد بودن کار هر مودار نیست

لایقش هر پست و بی مقدار نیست

درهزار یک مرد پیدا میشود

سهم او هم سیل غمها میشود

یا که پشتش از جفاها خم شود

یا که دق مرگ از فزون غم شود

    

کشته مارا این سکوت

هیچکس اینجا نخواهدصحبت دریا کند

کس نخواهدزین جماعت راه خود پیداکند

دیده رابستن گناه است دزد اگردرخانه است

خانه باشد همچو موطن هموطن همخانه است

ظلم هرگوشه تنیده همچو تار عنکبوت

کس ولی چیزی نگوید کشته مارا این سکوت

آنکه بر بال کبوتر میزند باکینه تیر 

آرزو دارم بگردد سهم دندانهای شیر

کفترافتاده برخاک بال او زخمی چراست؟

تا که ظلم وظالمی هست درهمه موطن عزاست

بگذرد امروز و فردا کی شودهنگام عشق

 کی میان خلق گردد زنده ازنو نام عشق

انکه دارد ترس جانش تاابد زندانی است

هرکجا حاکم بودترس حق  وعدل قربانی است

ای که بگرفتی کلاهت این هوا طوفانی است

 انچه غارت مینمایندحق هر ایرانی است

مابنی آدم چو هستیم عضوی ازیک پیکریم

 فکر همنوعان نباشیم پس زحیوان کمتریم

    

وفای سگ

بنازم من وفاداری سگ را 

که می ارزد هزار بی ذات و رگ را

به سگ دادی چو تکه استخوانی

نبینی تا ابد زان سگ زیانی

حراست میکند شبها زمالت

زدزدان میکند راحت خیالت

برایت می رود در سینه ی شیر

شود باگله ی کفتار درگیر

دراین ره گرچه او جان را ببازد

بدون وقفه ای آن سگ بتازد

ندارد هرگز از تو انتظاری

گرسنه گر چه اورا چند گذاری

ولی انسان چو سگ وفا ندارد

چو سگ از مالکش حیا ندارد

اگر کاری کند دارد توقع

بخواهد حاجتش را باتضرع

به او لطفی کنی گردد وظیفه

اگر لطفی کند خواهد اضافه

بیان حاجتش با التماس است

اگرحاجت روا شد ناسپاس است

دلیل دوستیش جز مصلحت نیست

مدد گر میکند از معرفت نیست

اگرسودی نداری ناشناس است

که در واقع رفیقش اسکناس است

خیانت در هوای اعتماد  است 

که اغلب مصلحت  تنها مراد است

زند خنجرتورا آنکس که یار است

که زخمش بس عمیق وماندگار است

خلایق حق خوریها می نمایند

بسی بنشسته بر جای خدایند

ضعیفان بهر آنان نردبانند 

چنین خود را با بالا میرسانند 

چنین مخلوق بدتر از سگان نیست؟

قضاوت باشما سگ قهرمان نیست ؟

    

فرق مدیرفاسدغربی بامدیرفاسدایرانی

ﺍﺯ دکتر ﻣﺼﺪﻕ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ:

ﻓﺮﻕ ﺑﻴﻦ ﯾﮏ ﻣﺪﯾﺮ فاسد ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻭ ﻳﻚ ﻣﺪﯾﺮ فاسد  ﻏﺮﺑﻰ ﭼﻴﺴﺖ؟

ﮔﻔﺖ: ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮﺍﻟﺖ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻭ ﻓﺮﻧﮕﯽ ﺍﺳﺖ!

ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﻣﻨﻈﻮﺭﺕ ﭼﻴﺴﺖ؟

ﮔﻔﺖ: ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻰ ﺗﻮﺍﻟﺖ ﻓﺮﻧﮕﯽ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﻛﻨﻰ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﻘﻂ ﭼﻬﺎﺭ ﭘﻴﺞ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺎﺯ ﻛﻨﻰ ،ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻰ ﺗﻮﺍﻟﺖ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﻫﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻞ ﺗﻮﺍﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﺸﻜﻨﻰ ﻭ ﻛﺎﺷﻰ ﻭ ﺳﺮﺍﻣﯿﮏ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﺭ ﻭ ﻭﺭ ﺁﻧﺮﺍ بشکنی ﻭ ﺳﻴﻤﺎﻥ ﺯﻳﺮ ﺁﻧﺮﺍ ﻫﻢ ﺧﺮﺩ ﻛﻨﻰ و بوى گندى راتحمل کنی ، ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻰ ﺁﻧﺮﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﻫﻰ!

بالاترین نمره

این نوشته بزرگان دنیا را به چالش کشید 

نظر شما چیه؟

.

تصور کنید،

  مردی که همسرش به شدت بیمار است و چیزی به مرگش نمانده. تنها راه نجات یک داروی بسیار گران قیمت است که در شهر فقط یک نفر هست که آن را می فروشد. مرد فقیر داستان ما، هیچ پولی ندارد، هیچ آشنایی هم  برای قرض گرفتن ندارد. به سراغ دارو فروش می رود و التماس می کند. به دست و پایش می افتد و عاجزانه خواهش می کند آن دارو را برای همسر بیمارش به عنوان وام یا قرض به او بدهد. دارو فروش به هیچ وجه راضی نمی شود. به هیچ وجه. حالا مرد ما دو راه دارد. یا دارو را بدزدد و یا نظاره گر مرگ همسرش باشد. مرد دارو را شبانه می دزدد و همسرش را از مرگ نجات می دهد. پلیس شهر او را دستگیر می کند. 

کُلبرگ، روانشناس و نظریه پرداز بزرگ قرن بیستم، با طرح این داستان از مردم خواست به دو سوال جواب دهند:

١- آیا کار آن مرد درست بود؟

٢- آیا برای این دزدی، مرد باید مجازات شود؟ چرا؟

داستان معروف کُلبرگ تمام بزرگان دنیا را به چالش کشید. وی پس از طرح آن گفت از روی جوابی که می توانید به این سوال بدهید من می توانم میزان هوش و شعور اجتماعی  شما را تشخیص دهم و مهمترین قسمت این سنجش، پاسخ به سوال "چرا" در سوال دوم بود. هر کس جواب متفاوتی می داد. حتی سیاستمداران بزرگ دنیا به این سوال پاسخ دادند:

-آری، باید مجازات شود، دزدی به هر حال دزدی است. 

- زیر پا گذاشتن مقررات، به هر حال گناه است. فارغ از بیماری همسرش.

- کار آن مرد درست نبود اما مجازات هم نشود. زیرا فقیر است و راهی نداشته.

اما هنگامی که از گاندی این سوال را پرسیدند، پاسخ عجیبی داد. گاندی گفت کار آن مرد درست بوده است و آن مرد نباید مجازات شود. چرا؟ زیرا قانون از آسمان نیامده است. ما انسان ها قانون را وضع می کنیم تا راحت تر زندگی کنیم. تا بتوانیم در زندگی اجتماعی کنار هم تاب بیاوریم. اما هنگامی که قانون منافی جان یک انسان بی گناه باشد، دیگر قانون نیست. جان انسان ها در اولویت است. آن قانون باید عوض شود. گاندی گفت انسان بر قانون مقدم است. 

کُلبرگ پس از شنیدن سخنان گاندی گفت بالاترین نمره ای که می توان به یک مغز داد همین است.

روزگار چپ گرد

گم کرده ام مسیرم درپیچ و تاب تقدیر

با روزگار چپ گرد هستم همیشه درگیر

در ازدحام انفاس باخویش هم غریبم

پا می نهم به هرجاغم میشود نصیبم

هرسو که میگریزم اقبال بسته بینم

تقدیر ناموافق دلها شکسته بینم

این بخت ناموافق رحمی بمن ندارد

یکبار هم به انصاف چشمی بمن ندارد

یک عمرغصه خوردم ماندم ولی به امید

افسوس روزگارم  درد مرا نفهمید

دیگرگذشته عمرم باکوله باری از درد

مأیوس و ناامیدم از روزگار چپ گرد

گمگشته ام دراین عمر کس نیز ره بلد نیست

وامانده در مسیرم اما زکس مدد نیست

    

روزگار

روزگار

من که باهرسازتو رقصیده ام

بارها ازدست تو رنجیده ام

هی مرا آزردی و خنجر زدی

بداگر بودم تو هم بدتر شدی

گاهگاهی میل مردن میکنم

گاه رخت غصه برتن میکنم

روزگار

من که ازدنیا نصیبم حسرت است

خستگی دیگر مرا یک عادت است

صدجفا کردی و من بودم صبور

دانم آخر راهیم سازی به گور

روزگار

کارم ازشیون دگر بگذشته است

قسمتم یزدان چنین بنوشته است

    

بی رگ وریشه

بی رگ و ریشه ام اگر ولوله برپا نکنم

مرد نیم برای حق اگر تقلا نکنم

تاکه زبان خسته شود داد وهوارم بپاست

ترس به دل ره ندهم یاور و یارم خداست

 گرتو زحقت گذری کاربه دستت دهند

گرکه هراسان بشوی ساده شکستت دهند

خیمه ی وارفته ی تو تیرستونش کجاست

خون چو بود دربدنت سرخی خونش کجاست

گرکه گلویت نکند حق  تو را چاره ای

حق توراکس ندهد آنچه تو خود داده ای

حق چو به تاراج رود حتم یکی ظالم است

ظلم اگر پیشه بود باعث آن حاکم است

خالق خورشید

درعجبم زین همه زیبائیت 

قاصرم از درک توانائی ات

فضل تو راکس نتواند شناخت

عاشق تودیده ودل هر دو باخت

ظاهری وازهمه زیباتری

خالقی و ازهمه تنهاتری

نظم توپیچیده تر از درک ماست

بحرتو جاگیر تر از مشک ماست

قدرت و یارای تورا مرز نیست

هیچیک ازخلقت تو هرز نیست

ازکرمت هرچه بگویم کم است

سایه ی توبر همه ی عالم است

روزی موری تو مهیا کنی

لطف وعطا در دل دریا کنی

هرطرفی ازکرمت آیتی است

در دل هرذره ی دون حکمتی است

غیرخدا خالق خورشید کیست

ذات خدا لایق تردید نیست

نور خدا درهمه جا روشن است

دیدن او در اثرش ممکن است

بنده ی ناشکرخدا غافل است

آنکه سپاسش نکند جاهل است

اینهمه نعمت که به ما داده است

درعوضش شکر خدا ساده است

آدمیان جور و بدی میکنند

حمله به رسم ایزدی میکنند

دشمن ادیان خدا میشوند

غرق گناه و ناروا میشوند

نسل بشر در پی شر میروند

درپی هر ورطه به سر میروند

حاکمیت درکف اهریمن است

اوکه بشر را ز ازل دشمن است